Thursday, August 3, 2006

annesinin kuzusu


Duru kızım;

Geriye gidip seninle yaptığımız başlangıcı düşünmeye çalışıyorum....aslında beynimin içini boşaltmak ve sana dair detaylar dışında herşeyi silmek ne güzel olurdu....
Babanla ne güzel birşey yapmışız seni dünyaya getirmekle
Öyle tatlı öyle duyarlı bir çocuk oldun ki şimdiden seninle gururlanıyoruz
Bazan önümüzü göremiyoruz bebeğim korkuyoruz açıkcası istediklerini verebilecek miyiz sana
Babanın şimdiden uykusu kaçmaya başladı
nasıl altından kalkacağız telaşlarındayız
Ben yine umut etmeye devam ediyorum
Annen bu umut etme masallarıyla büyüdü çünkü....
seni çok seviyoruz birtanem
canımızın tam orta yeri gerçekten hayatımızın anlamısın
Hayatın bizi getirdiği noktaya bak!
Seni üzmek....Bu en son istediğim şey.
Yaşam kavgasını bahane etmek yakışıksız bir durum...adı üstünde yaşam ve kavga....
Yorgunluk yılgınlık bazan da kırgınlık nüksediyor bu bedende....
Yine de nedeni olamaz hiçbiri seni üzmenin....
Bu kavgayla yaşamayı öğreneceğim söz!
Babanla benim “Ömrümüz yettikçe yanında olmak ve büyüyüp serpildiğini görmek” dışında bir isteğimiz daha var o da mutlu olman ve
ben çok mutlu bir çocuktum diyebileceğin bir geçmişe sahip olman....

Annen