kafam sinop'ta artık duru'da sinop'ta çünkü....tatil yapıyor ne güzel! ama onu özleyen kalbime söz geçiremiyorum :(
kuzenleriyle birarada anneannesi dedesiyle hasret gideriyor işte deyip teselli ederken buluyorum kendimi..
gün içinde sesini duymak için can atıyorum zor tutuyorum engelliyorum yoksa telefon düşmeyecek elimden aslında biz ayrılığa çok alışkınız
daha 2,5 aylık bebekken onu bırakıp işe geldiğim günleri bugün gibi hatırlıyorum tulumunu yanıma alıp gizli saklı kokladığımı....birini böyle sevmek ne tehlikeli bi duygu aslında ....
bu haftayı çok sakin geçirdim
ama bi okadar gergin bi o kadar da dingin....kafam çorba gibi durunun özlemi bi yana işteki curcuna bi yana...havalar ısınıp ta o güneş tepemizde ışıldamaya başlamıyo mu o zaman hakikaten tam da sıla'nın şarkısındaki modda oluveriyorum....bu kafa nereye biz oraya hallerini seviyorum:))komik!!!
ya diyorum kendi kendime büyü artık....
büyüüüü....
;D
