benim duru'm var düşemem

çok umudumu kaybediyorum bazen çok çok ciddiye alıyorum hayatı hayatımın içindeki herşeyi ve belki de gereksiz yükleniyorum bunca ağırlığı..
duru kızım
o masum tatlı yüzün iyileştiriyor beni
içimde çözemediğim her sorunun
her sıkıntının
her korkunun
yegane ilacı
bir tanem
tek umudum
ışığım
hep parla hep!

geçer geçer...

öyle zehir zemberek cümleler kursam yeri aslında ama yok o kadar gözüm dönmedi sanırım...ya da geriye birşey kalmadı kırgınlığımdan....

yak gel gemilerini..

vazgeçiyorum diyerek vazgeçemezsin...bilirsin ama söz geçiremezsin...hayatın insafsızlığı boşluklar zayıf anlar hikayedir aslında...eğer ölüyorsan yavaş yavaş ölüyorsundur...bilerek isteyerek yanıyorsundur ! başka dünyalar başka zamanlarda da olsan gerçeği değiştiremezsin ! ne kadar direnirsen diren  küçücük bir umudu bile büyütebilirsin içinde ...istersen yaparsın istersen sözleri susarak aşarsın! umurunda olmaz gemileri yakarsın!!! 

teşhis!

bakalım ne zamana kadar gülüp geçeceğim...bakalım?
bu sabırlı müşfik haller
bu böyle amaaaan sende tavrı
ne kadar da sahte! herkes kanıyor da bir ben ...?
bir ben var ki benden içeri
kuyruğunu yakalamaya çalışan köpekler gibiyim...olduğum yerde dönüyor ve çok yaklaşıyorum
ama o kadar!

merak...adamı öldürür!

yağmurlu bir hava...serin kasvetli...bense
havanın kasvetine inat.... iyiyim :/
içimdeki savaş bitmiyor
bitmiyor lanet olsun!
olmuyor mu size de
dar gelmiyor mu tüm mekanlar
öyle içten içe bir öfke duymuyor musunuz
hayatınızda güzel olan ne varsa yok sayıp
en en olmayacak nedenlere
takılıp kalmıyor musunuz
küçük mutluluk oyunlarında boğulduğunuz olmuyor mu
yok olmak
yitip gitmek istemiyor musunuz
kalbinizdekileri çıkartıp
beyninizdekileri de diğer yanına koyup
yesinler birbirini demiyor musunuz
şimdi de şu an da
kalmak tan ziyade
allahım nasıl nasıl
devam edecek bu hikaye diye merak etmiyor musunuz

gayret gösteriyorum

niyeti değişebilir insanın bozulabilir şaşabilir
iş ki akıl tutulması olmasın
o olursa fena
mantığından uzaklaştığında uzaktan gelir bütün sesler ve dağılıp gider boşlukta....bir kendime gelme gayreti içindeyim
biraz zaman
zaman....

arızalı

öyle kolay değil içindeki sesleri kısmak...
sanırım bilmediğim bir arıza var geçmişten gelen:/
bu aralar o kadar mutsuzum ki
ölebilirim mutsuzluktan
kocaman bir boşluğa dönüşen o şeyi yok edebilsem keşke
keşke elimden gelebilse
bu hayata
gidişata
sövmek istiyorum
sabrımın bittiğini
inancımın kalmadığını söylemek
kaçıp gitmek istiyorum....
büyük sıkıntı... büyük !!!
acıyı seviyorum ben mıknatıs gibi çekiyorum üzerime tüm acıları
algım bile böyle çalışıyor
yaralı bir kediyi görürüm
mutsuz bir insanı
elini açmış yardım dileneni
gazetede ölüm ilanlarını
bugün bir dostun söylediği gibi
bir yanı benim gibi olanı görürüm
taşıyamıyorum artık
....

dönmek istemem mi? isterim . evet!

müzik dinlemek ve yazmak kadar iyi gelen bişey yok bana...tabii şu koşullarda ;)) işteyim....olmak istediğim yerde değil...olmak istediğim " yer " ....:D
ayarlarım bozulmuş benim ...bir karar aldım bugün...çok değil yaklaşık 2 saat önce:/ öyle sevalle konuşurken birdenbire oldu ! masadan kalktığımda pek kararlı gördüm kendimi;(
hiç yazmıyorum artık ....yazamıyorum mu yazmıyorum mu bilmiyorum...öyle boşa geçen günler silsilesi
oysa bu bloga başlarken nasıl da coşkuluydum..bu zaman denen meret heyecan falan bırakmıyor insan da güzel olan ne varsa alıp götürüyor...demiş ve kaybolmuşum ortadan .
asılı kalmış boşluğa cümlelerim...yarım bırakmışım bu yazıyı da içimdeki duyguyu ve heyecanımı da  ... yarım bıraktığım :/  şeylere bir yenisi eklemişim.
hep umutla sağlam bir geri dönüş hayali...ama olmuyor !olamıyor...