Sunday, November 26, 2006

biz


Biz....



rejimde olduğumuz için pastamız pek bi minik....:)
karnımız aç ama yüzlerimiz gülüyo....
bizi hergün kırbaçlayarak engelleyen zat...e tabii ki gülşah(kızma ama öyleee)
sevalle bir tost kaçamağı bile yapamıyoruz korkumuzdan
yeldoşum hamile olduğu için aramıza daha sonra katılacak
o doğurduktan sonra bile diyette olacağımızdan (sanırım sonsuza kadar devam edecek bu açlık:)

Friday, November 24, 2006

gürcan malikanesinde son durum

yarın gidiyorlar....öyle alışmıştım ki varlıklarına
.....çarşamba günü izinliydim(işim gereği öyle abuk subuk izin günleri olan biriyim ben)
babam kahvaltı sofrasında gözleri dolu dolu
artık bir daha ya gelirim ya gelemem deyip yine can evimden vurdu beni
öyle zor ki sinop ta yaşam onlar için
sobalı kocaman bir ev de iki kişi bir yaşam sürdürmelerine gönlüm razı gelmiyor
ağbimler ellerinden geldiğince yardımcı olacaklar ama yanımda olsunlar istiyorum bencilce....
ama benim istemem yetmiyor işte!
babam hastane den çıktığından beri iflah olmaz bir şekilde memleket özlemi duyuyor
yapılacak en iyi şey biletlerini alıp onu mutlu etmekti...

***
durukuşum da keyifsiz birkaç gündür
ah bebeğim karda mı yatırdık seni....
nöbet şeklinde öksürüyor
gece ateşleniyor terliyor
uykusuz geceler geçiriyoruz
ilaçlarda kar etmedi
bir an önce iyi olsun istiyorum

hepi börtlek tu yu

canım arkadaşlarım
doğum günüm h.sonuna denk geliyor ve ben çalışıyorum diye
bugün kutlayalım demişler aralarında
kafetarya da masaya oturttular beni
sonra da
hepi börtlek tu yuuuu...
gülşah....seval....yelda....
sizi çok seviyorum iyi ki varsınız...
hep beraber nice yıllara


'Hayata değer bir yaşam, sevmeye değer bir aşk, dostluğa değer bir arkadaşlıktan asla vazgeçme. Ne eksik ne fazlasını ara ve seni üzenle asla uğraşma!'
(sevgili nilüfer eğer izin verirsen kendime hediye ediyorum bu sözü...)

tüm olumsuzluklara inat yaşama tutunmak lazım
bir de çok sevmek lazım
e ben de çok seviyorum
uğur böceeemi
durukuşumu
ailemi
arkadaşlarımı
.....
bu liste böyle uzar gider....

Wednesday, November 8, 2006

Sahip olduklarını hatırlamak üzerine bir yazı

korkuları arkada bıraksaydık herşey daha güzel olabilirdi tabii
her an birşey olacak duygusunu üzerimizden atamıyoruz hala....
kendimi çok güçsüz hissediyorum...
boğazımda gitmek bilmeyen bir yumru var
bebeğim sana sarılmak ilaç gibi evet ama bir buna iyi gelmiyor....
çok şanslıyım ben her ne kadar isyan etsemde bu kadar da olmaz tavırlarıyla
uğur var!sımsıkı sarılabileceğim ve sevgisinden şüphe duymadığım.
ve tabii ki kızımız var!

daha ne isteyebilirim?


arkadaşlarım var;
herbiri ayrı ama birbirine benzeyen hayat hikayelerini biraraya getirmişim farkında olmadan
belki de birbirimizi böyle seviyor olmamızın nedeni de bu
arınabilirsem korkularımdan rahatlayacağım
farkındayım
en büyük zenginlik huzurlu sağlıklı bir yuva ve tabiii sevgi dolu dostlar
ben hepsine sahibim....08/11/06

kuşlar söyledi


duru bebeğim ;
seninle telefonda konuşmaya bayılıyorum .......yanında olmayı tecih ederim tabii ama o kadar şeker konuşuyosun ki
ben konuşmayı uzun tutmak için elimden geleni yapmaya çalışırken
birden sıkılıp kapatıyorum annecim deyip konuşmayı sonlandırmasan bir de....

-bebeğim bugün deprem tatbikatı yapmışsınız yuva da
-nereden biliyosun anne
-kuşlar söyledi...
-........
gözümde canlanıveriyor hemen o güzel yüzün
şaşkın öpülesi bi surat
bu kuşlar söyledi yalanını da çok uzattığımı biliyorum ama ne yapayım çok eğlenceli...
biraz sonra çıkıyorum işten.... umarım trafik yoktur....
üstelik 2 gün izinliyim....
çok koklayıp çok öpeceğim seni...sıkılacaksın benden