Wednesday, January 31, 2007

sevalim bunu yıllar sonra da hatırlayalım istedim....




(seval'den gelen mail )

Kemalin telefonu bende resimleri atıyorumm
halasına gittiği gün burağın oyuncak faresiyle oynamış
mama sandalyesindeki resimlerinde onu doyurdum oturttum
mandalina yedi sonra ekmek istedi ben ekmek arası peynir yerken o da ekmeğinin içine mandaline kabuğu koymuş
ne görürse onu yapıyor...


akabinde hemen aradım onu....dedim ki sen çocuaaa bişey ver me sonra da mandalinaları ekmeğin arasına koymuş diye bahane bul....çok şekerler ya...

geçmiş olsun....






sevalim geldi bugün...

azroşun rahatsızlığı nedeniyle günlerdir yoktu ....



çocuk hastalığı hiçbirşeye benzemiyor

allah dermansız dert vermesin tabiii bunlardan kaçış yok bi şekilde yaşıyoruz hepimiz

hele de çalışan anneyseniz.....kaç kere gözüm arkada geldiğim olmuştur işe...emin ellerde

olduğunu bilseniz bile yanında olmayı istemek kadar doğal ne var değil mi....

yine de bugünümüze şükür....

hayatta ki en önemli şey sağlık...hakikaten ötesi yok!

geri kalan herşey bir şekilde halloluyor çünkü...

bununla geçmiş olsun inşallah arkadaşım....

Tuesday, January 30, 2007

inşallah, maşallah, kısmetse....

bu yakışıklı abi oluyo....


güzel şeylerde oluyor hayatta....

en güzeli de

aileye bir bebek daha geliyor....

belgin kuzenin bebek beklediği haberi

hepimizi inanılmaz sevindirdi.....

benim ablam

dostum

arkadaşım

burada olma nedenim

umarım allah gönlüne göre verir

Monday, January 29, 2007

gökyüzü prensesi alya


annesinin karnında büyümeye devam ediyor.....

dünyaya gelmek için annesiyle gün sayıyor...

duru 'yu beklediğim o günler geliyor aklıma.ne büyük bir boşluğu doldurmuştu gelişiyle....

sanırım alya nın gelişiyle yeldoşumda aynı şeyleri hissedecek...

son 45 gün....hadi prenses tam vaktin de bir avaz da gel inşallah....



Friday, January 26, 2007

kalbim sinop'ta

( 2006 yazında biz ailece....)


2 gün izin yaptım ama dinlendim mi?
yo....huzursuzum biraz
nedeni bu biliyorum
aklım hep babamda
kero'yla konuşup izin işini ayarlamaya çalışacağım
babamı görmezsem rahat edemiycem
görürsem de içimde ki korku daha da büyüyecek
ne yapsak çaresiz
öyle eller kollar bağlı
kendimi hazırlamaya çalışıyorum
istanbul'daki halinden daha kötü dedi annem
yakıştıramıyorum ona
şu yaşıma kadar öyle az yatakta hasta gördüm ki onu...
hep enerjik hep bir iş yaratır kendine
deniz kıyısında yürür
evin önünde ki otları biçer
keyif insanıdır
küçük çay bardağında içer hep rakısını
yudumlarken aldığı keyfi
dünyalara değişmez sanırsın
şimdi içemiyor ama
yiyemiyor da pek
eskisi gibi görmek seni hayal mi baba....
offff....
gitmem lazım
bir an önce!

Tuesday, January 23, 2007

iyi bir başlangıç olmadı biliyorum ama

....

bugün çok kırgınım

aslında çok aptalca nedenlerim var

sanırım biraz önemsenmeye

ve belki pohpohlanmaya ihtiyacım var

şımartılmaya

hatalarımla kabullenilmeye

yorulmaya

düşmeye

ve belki ağlamaya ihtiyacım var...

Wednesday, January 3, 2007

gelin bütün dertler gelin siz de üzerime....

2007 ye pek te güzel başlayamadık beklentilerimiz daha ilk günden fos çıktı
oysa astrologlar öyle demiyodu....aman kimin umrunda
annem ' olacakla öleceğe çare bulamazsın ' der hep !
öyle de oldu işte.
31 aralık öncesinde acaip bir soğukalgınlığı yorgan döşek yatmalar
zaten mıradımın annesinin durumunun verdiği üzüntüyle acaip vaziyetlerdeydim.....inatla yılbaşında ayağa kalkacağım gayretleri de pek bir beyhudeydi
kimi kandırıyordum ki hastaydım işte
üstüne durucuk ta ateşlenince eh tablo tastamamdı...
neyse kendi derdimi unutup durucuğumun ateşini düşürmeyi başardım
bu arada uğur baba bayramla yılbaşının aynı güne gelmesi nedeniyle işte...ama duru beni bir silkeletti kendime getirdi...kalktım kendime bir çekidüzen verdim
evi derledim topladım
durunun en sevdiği kekimi yaptım
babamız için de yemek....seçmez ki bişey canım kocam
yorgundum hastaydım ama yok işte inadına ayakta olacaktım
ilaçlar vitaminler
vitamin niyetine meyveler
akşam hep beraber yemeğimizi yedik duru da daha iyi gibiydi
iyiydik daha ne olsundu
uğur her zaman ki koltuğunda
duru babasının kucağında
ben ikili koltukta uzanmış tv seyrederken (nasıl olduğu da anlatılası bi durum değil )
duru düştü.....yanağını sehpaya çarptı....
hakikaten artık bu kadarı da fazlaydı.....
hemen anestol sürdük yanağına
çok ağladı bebeğim
valla zor susturduk
saat 12 ye dakikalar kala bizim evde bunlar yaşanıyodu...
allahım ne olur huzur ve sağlıklı bir yıl olsun
ve de vallahi başka hiçbirşey istemiyorum ailem adına....