yarın gidiyorlar....öyle alışmıştım ki varlıklarına
.....çarşamba günü izinliydim(işim gereği öyle abuk subuk izin günleri olan biriyim ben)
babam kahvaltı sofrasında gözleri dolu dolu
artık bir daha ya gelirim ya gelemem deyip yine can evimden vurdu beni
öyle zor ki sinop ta yaşam onlar için
sobalı kocaman bir ev de iki kişi bir yaşam sürdürmelerine gönlüm razı gelmiyor
ağbimler ellerinden geldiğince yardımcı olacaklar ama yanımda olsunlar istiyorum bencilce....
ama benim istemem yetmiyor işte!
babam hastane den çıktığından beri iflah olmaz bir şekilde memleket özlemi duyuyor
yapılacak en iyi şey biletlerini alıp onu mutlu etmekti...
***
durukuşum da keyifsiz birkaç gündür
ah bebeğim karda mı yatırdık seni....
nöbet şeklinde öksürüyor
gece ateşleniyor terliyor
uykusuz geceler geçiriyoruz
ilaçlarda kar etmedi
bir an önce iyi olsun istiyorum
...kanatlanıp uçmuş bir ruhu tutup aşağı o bedene geri indirmek mümkün mü....önce inanmam lazım... ..
No comments:
Post a Comment