|
o gün de herzaman ki gibi bir gündü işte....tek farkı gülşah'ın işte ki son günü olmasıydı
pek giyinesim süslenesim yoktu tersliğim üstümdeydi yani
öyle bir ruh haliyle işte sabah kalktık işe geldik
ne bileyim canım sıkılıyordu elimde değil di
çok alıştık birbirimize birbirimizin varlığına
en ilallah dediğimiz o anlarda bir çay molası terapi gibi gelir acaip eğlenir gülümseyerek işimizin başına dönüverirdik
şimdi bugün bitecek ve gülşah işe gelmeyecekti....
istanbul'da olmayacaktı..o son günün koşuşturmalarını yaşarken birdenbire
kızdım kendime
hatta seval'le de konuştuk
arkadaşımız iyiydi sağlıklıydı
yüreğinin sesini dinledi
verdiği karardan mutluydu
daha neydi
hakikaten
daha neydi...
onu çok özleyeceğiz tabii
orası kesin
özlenmeyecek yokluğu hissedilmeyecek biri değilki o
sanırım ayrılmıyoruz
kalben öyle hissediyorum
bugün gönderdiğim bütün mailleri forward ederken
alışkanlık g harfine basıveriyorum
adını görüyorum
içim sızlıyor
canım arkadaşım
herşey gönlünce olsun
gittiğin heryerde mutlu ol....
No comments:
Post a Comment