acıları ertelemek

eski bir dosta oralarda bir yerde duyuyosa beni bir iç döküş yazısıdır bu....
duygularını ertelememeli insan....korkmamalı yaşamaktan...uzun zaman önce garip bir huy edindim kendime....
önceydi ama ne kadar uzun zamandı bimiyorum.
gözümden bi damla yaş gelmedi
dondum kaldım o an da orada..
sonra acıları ertelemeyi iş edindim kendime..görmezden geldim
inkar ettim
yokmuş gibi davrandım...olduğu yerden devam ettim sanki hiç bişey olmamış gibi herşey eskisi gibi...
aynını sinop'ta  ta yaptım...
o an da üzüldüm ercan'a... gençti daha ölmek için genç...:(
sonra önüme baktım düşünmedim
böylesi daha kolaydı çünkü:(
dün gece rüyama girene kadar da düşünmedim
hiç gelmeyecekmiş gibi ölüm yakınımıza
gazete de okuduğumuz bir haber
ya da vah vah dediklerimiz hep başkaları olacakmış gibi
zaman kum saatinden farksız :(süre dolduğunda  süre dolmuştur
peşi sıra kimse çevirip yeniden başlatmayacaktır zamanı ki bundan bile emin değilim artık ..
seni görmek şaşırtıcıydı rüya değil de gerçek gibiydi herşey
lise binasında merdivenlerde duruyordun
sanırım vefasızlığıma kızgındın
ya da ben öyle olduğunu düşünüyordum
ayhan'ı gördüm ne çok sevindi seni görünce
ben de iki basamak aşağıda duran sana bakakaldım
demek ki doğru değilmiş dedim
zayıf solgun muydun biraz
bilmiyorum
uzun zamandır görmemiştim ki seni
fotoğraflardan hatırda kalan senle kıyaslıyordum sadece
koridorlarda birine rastlar mıyım telaşıyla uzaklaştım
herkese bu haberi vermek ti galiba niyetim
sonra dönüp baktım sadece ayakkabılarını gördüm
bedenin yoktu sen yoktun
acı....acı vardı uyandığımda...
nurlar içinde yat:(