keşke yazabildiğim gibi konuşabilsem
şu karşımda duran bembeyaz boşluğa doğru akıp giden kelimeler aynı rahatlıkla dökülebilse dudaklarımdan ...
ne çok kızıyorum anlaşılmıyorum diye
belki de anlatamadığımı düşünmeden
sığındığım tek liman
benim sakin adam...
.ne zor geçti yazmaktan vazgeçtiğim günler bilemezsin...heyecansız yalnız
derin bir kuyuda sadece kendimi işittiğim anlar
bitti....ben geldim :)
...kanatlanıp uçmuş bir ruhu tutup aşağı o bedene geri indirmek mümkün mü....önce inanmam lazım... ..
No comments:
Post a Comment